عمر انسان
دیروز به یکی از دوستان گفتم طوری حرف می زنی که انگار شونصد سال عمر داری و اون عزیز فرمود که چه بسا بیشتر از آن هم داشته باشم شاید 1500 و یا حتی 2000 سال و یا اصلا بیشتر از اون.
من کم کم داشتم خودم را برای التماس و استغاثه از درگاه باری تعالی جهت شفای این دوست عزیز آماده میی کردم که بعد از شنیدن دلایل منطقی آن دوست انگشت تحیر به لب گزیدم.
تقریبا توجیه اش اینگونه بود که مولکول ها و سلولها تجزیه پزیرند ولی اتم ها به همین راحتی و مفتی تجزیه نمی شوند و آگر هم بخواهیم آن را تجزیه کنیم تازه باید برویم عضو ان پی تی شویم تا به ما اجازه فعالیت صلح آمیز هسته ای را بدهند و باقی ماجراها...
این یعنی ما انرژی بالائی را برای تجزیه اتمی نیاز داریم که در واقع اتم نهایتا به صورت انرژی در می آید.
با احتساب اینکه از بدو شروع فعالیت کره زمین با کسر مقادیر کمی از اتمهائی که در راکتور های اینور و اونور آب به انرژی مبدل می شوند مابقی در طبیعت و ایضا ما وجود مستمر دارند لذا نتیجه می گیریم که ما عتیقه ای بودیم و خود خبر نداشته ایم. قدر خود را بدانید و مراقب خود باشید و گرنه اون دنیا باید جواب میراث فرهنگی را هم بدهیم.
بدورد
مسابقه
امروز می خواهم همه شما دوستانی که لطف دارین و بلاگ این حقیر 
رو مورد عنایت قرار می دهید را به یک مسابقه دعوت کنم.
اگر همین الان بهتون 100 میلیون تومان بول رایج مملکت رو بدهند و تا شب فرصت داشته باشی خرجش کنی ، با پولت چیکار می کنی؟
خوش اقبالی !!!
شده یه روز تموم منتطر یه اتفاق بمونی و خیلی مهم باشه که شاهد روی دادنش باشی و بعد درست وقتی تو در همون لحظه قرار می گیری تلفن زنگ بزنه و همه چی خراب شه؟
امروز این اتفاق واسم افتاد و من مجددا مجبورم تست مو تکرار کنم
حرفهای همین جوری
گاهی اوقات آدمها درگیر مسائلی می شوند که نمی توانند خود را از آن مسئله برهانند و اینطور می شود که دوستان به آدم متذکر می شوند که:
هی! نگاه کن ، طرف عین خر تو گل مانده است
و آنجاست که خونتان می جوشد و دور از جانتان می خواهید از او گاز خرکی بگیرید ...
مصلوب ...
کسی مرا به یاد نمی آورد
که چطور قامت گناه در من شکست
که چگونه مرا به هر چه بد بود وصله می زندند
که چگونه تمام انکار مرا اجبار کردند
انگار همین دیروز بود
که مرا به اتهام مبهم یک اشتباه
به دیوار حاشا مصلوب کردند
و حالا،
در تکاپوی رهاندنم از این بازی،
سقوط پروانه ها را نگاه می کنم