طلوع

  

چه فکر می کنی؟

که در خیالات خود بیتوته کردی

و از بهار شهر دلت هنوز بی خبری

مگرنمی شنوی صدای باد را؟

که درمیان کوچه باغ شبستان آرزو

تمام برگهای حضور را ،

به رقص خاطره وا می دارد

یادت می آید؟

کدام کودک بازیگوش،

روی دیوار دلت را با ذغال نوشت: 

«دو خط امتداد جاده اگر بهم نمی رسند 

شاید تو را به من و مرا به انتهای تک درخت انتهای خورشید برساند ...» 

و تو هر روز 

برای یافتن این پرسش 

کنار پنجره دلم طلوع می کنی ...