به علت ابراز نگرانی خودم برای خودم، پس از وصول اطمینان از صحت خبر صادره از سران حواس پنجگانه ، اظهار می کنم:
همه چی آرومه و عقلم سر جاشه ...
انگار تو را
در سالیان دور
درون حنگلی از خاطرات
گم گرده ام
و اینک،
دیوار نازک دلم
گه گداری به صدائی،
می لرزد ...
شاید ،
یکبار برای همیشه، آمدنی در کار نیست
شاید ،
همه چیز را باید فراموش کرد
شاید
دیگر تنگنائی را نباید پاسخ گفت ...
آری، دگر پاسخی نباید گفت
بعضی چیزا مثل خاکستر سیگارن، با یه فوت فنا میشن اما بعضی چیزا هستن که با لگدم تکون نمی خورن و فقط پات درد می گیره، جکایت زندگی منم اینطوری شده ....
تو زندگی هر انسانی گاهی اوقات یک اتفاق ساده می تونه اونو از دغدغه های روزانه اش خلاص کنه و یه خورده آرومش کنه ، اما یه روزی ممکنه دغدغه هامون اونقدر زیاد بشن که فقط یه فاجعه می تونه ما رو از دغدغه هامون جدا کنه...
دیشب اقای رئیس جمهور وارد جزیره شدند و امروز، در مراسم روز خلیج فارس شرکت کردند .وقتی که به سمت محل کارم می اومدم در میدان دلیران بیلبورد بزرگی از اقای پرزیدنت نصب شده بود که از قول ایشان نقل می کرد؛« خیلج فارس همیشه خلیج فارس می ماند». داشتم با خودم فکر می کردم که دریای کاسپین (خزر) مان که خیری از دولتمردان قبلی ندید لا اقل بگذارید در دوران شما اسم خلیج فارس بماند و فدای منافع ملی فقط بعضی ها نشود. آقای پرزیدنت، نه تنها من، بلکه شاید ایرانی های بی شماری دغدغه این روزهایمان علاوه بر خواسته هائی که می خواهیم و نداریم، ترس هر روزه از دست دادن هویت ایرانی آب و خاکمان هست. لطفا حواستان جمع باشد که یک روزی برای بچه هامان داستان تلخ ترکمنچای و گلستان را تکرار نکنیم و قلب های کوچک کودکان فردا را با حسرتی دردناک پر نکنیم.
ظاهرا امشب اقای پرزیدنت بر می گردند، به علت مشغله کاری سعادت استقبال یا بدرقه شان را نداشتم پس از همین جا اعلام می کنم:
سفر به خیر و خداحافظ اقای رئیس جمهور...