چند تکه حرف 29

بو کشیدن را دوست دارم. بعضی بو ها می شود هویت یک مکان - یک فضا و یا یک نفر... مثل بوی الکلی که توی بیمارستان ها به مشام می رسد. بوی عطر نانوائی ها - بوی وانیل شیرینی فروشی ها - بوی نم و رطوبت جنگل و یا بوی زخم پولک ماهی که در ساحل دریا به مشام می رسد. حتی بوی سوختگی برنج همسایه بالائی خانه تان می شود جزئی از هویت راهرو ی خانه تان ... اما خاطره انگیز ترین بو برای من بوی خاکی است که بعد از یک رگبار آنی بلند می شود و به مشام می رسد و به دل می نشیند و تمام خاطرات شیرین کودکیت را زنده می کند ... نمی دانم شما بگذارید به حساب شوخی هایم اما اگر دماغمان را مدیون شیطان هستیم من یکی از او ممنونم