انسان ها موجودات تکراریند. دوست داشتنشان ،صداقت شان و حتی خیانت کردنشان هم تکرایست . شبیه این سریال های ابکی تلویزیون شده ایم و فکر می کنیم که آخر داستان نامرد ها به سزای عمل شان می رسند و عشق ها به ثمر می رسند و خوشبختی حاکم می شود ... ولی زندگی فیلم نیست نه ما گذشت بازیگر ها را داریم و نه خوشبختی در انتظار ما خواهد بود
ووووووی، چقدر افسرده ای پسر! بابا بی خیال. اینقدر ناله نکن. درسته که دنیا تکراریه، همه چی، اینو منم قبلا تو وبلاگم گفتم. اما باور کن همش شبیه سریال آبکی ها نیس. اتفاقا گاهی خوبه شبیه اونا باشه! مثلا گاهی نشون می داد که یه دختر به خاطر پولش یه عالمه خواستگار داره و یکی دیگه که پول نداره، خو خواستگارم نداره! من می گفتم نه بابا، مگه میشه آدما اینقدر بد باشن. الان که بزرگ شدم، دارم می بینم خیلی هم خوب میشه!
دنیا مثل کل سریالاست. گاهی آخرش آبکیه. گاهی هم مثل سریالای واقعیه.اصن دنیا پیچ ما پیچه. بی خیال همه چی. جون من یکم بچسب به خدا، باور کن همه چی حل میشه.
(عکستم خیلی باحاله! یه شکم گنده بی سر! نامرئی شدی ها کلک!)
تا حالاشم خدا به ما چسبیده به من که تا به حال زندم - و گرنه این زندگی مسخره همچینم جنکی به دل نمی زنه
...............
می گم شما چسبیدی به این شکم ما - آخرشم منو چشم می زنی همین دو پر چربیو آب می کنی - واله
این تکراری بودن یه حسن خوبی داره که اگه یکم آب دیده باشی با نگاه اول میتونی آینده یه نفرو حدس بزنی یا با یه نگاه تشخیص بدی که این رابطه سرانجام خوبی داره یا بد . کلا انسان ها قابل پیشبینی هستن و این یه حسنه .
...................
کله ت تو شیکمه ته ؟ یا شیکمت بدون کله انقدر بزرگه؟
(البته این جمله رو باید فری میگفت. شایدم تا الان گفته)
دقیقا همین طوره که تو می گی - هم در مورد پستم و هم در مورده فری
............
اونم می تونه کله همه آدمائی باشه که مثه من فکر می کنندو دارن تکرار می شن