یادداشت های ...

آن موقع ها که بچه بودم با خودم درباره دنیای آدم بزرگ ها فکر می کردم . راستش را بخواهید فکر می کردم که دنیای یزرگتر و پیچیده ای دارند اما نه تا این حد - آن موقع ها فکر می کردم که خنده های آدمها به هم صادقانه و خالصانه است اما حالا فهمیدم که می شود خندید و صادق نبود از اینها بگذریم این حکایت کارت ها اعتباری و رمز هائی که به صورت ورود و خروج و اینترنتی و رمز دوم و سوم و ... پشت سر هم میآیند آدم را کلافه می کنند می ترسم چند سال دیگر برای لباس کندن هم باید رمز بدهیم تا مثلا دکمه پیراهنمان وا شود اینکه می گویم اصلا خنده دار نیست شما فکر کنید اگر زیپ شلوار رمزی باشد آنوقت چه عواقبی در بر خواهد داشت ...