وقتی که بچه بوده ایم از ما می پرسیدند فلانی را چقدر دوست داری؟! ما هم دو دستمان را باز می کردیم . می گفتیم اینقدر... یا می گفتیم: تا آسمون ...
دلم برای صداقت بچگی هایمان تنگ شده است، خیلی راحت و بی بهانه همه چیز های خوب را دوست داشتیم
این اندازه ها مسخره نیستند!
نوع احساس و علاقه بچه ها به محیط اطراف واسم جالبه اما مقیاسها برام بیشتر خنده داره تا مسخره...
منکه یادم میاد هر موقع ازم می پرسیدن می گفتم ۲تا !!!
این از دست و دل بازی اصفهانیاس عزیزم
پس چرا عنوانشو نوشتید اندازه های مسخره؟
من با مقیاس مشکل دارد با خود احساس که مشکلی ندارم
این اندازه ها مسخره نیستند!
نوع احساس و علاقه بچه ها به محیط اطراف واسم جالبه اما مقیاسها برام بیشتر خنده داره تا مسخره...
منکه یادم میاد هر موقع ازم می پرسیدن می گفتم ۲تا !!!
این از دست و دل بازی اصفهانیاس عزیزم
پس چرا عنوانشو نوشتید اندازه های مسخره؟
من با مقیاس مشکل دارد با خود احساس که مشکلی ندارم